Takeaway 2 from #CWF14

And now for something completely different: the role of luck in innovation. As Guy Kawasaki put it: “Rich and famous does not equal smart, but merely lucky”. That was when he announced his 11th tip in his top 10 learnings of being an evangelist for more than 30 years: don’t let the bozos grind you down.

quote-i-am-what-i-am-and-you-know-i-m-a-very-lucky-guy-michael-bloomberg-19475

Now should you wait for luck to come knocking on your door?

When in ancient Rome: Fortes fortuna adiuvat. Fate helps the strong or brave. Sitting on a rock and waiting for fortune to arrive certainly doesn’t help your case.

I remember Seth Godin on this topic – when we invited him to Antwerp in April 2010 (watch the 5 mins video). Seth compared luck in business or innovation to the game of the goose. How do you win that game? How do you get from square nr 1 to square nr 67 as fast as possible?

Well, the one who rolls the dice more often, wins the game.  In business, you don’t need to wait for your fellow players in the game to roll your next dice. And again, and again, … If you roll the dice more often, you’ll have more chances to get lucky.

Ship, listen and refine (in that order)

When you discuss your idea with friends or other people before you actually have launched your innovation, people will tell you your idea won’t work. They will deliver arguments and advice. If you listen to all the bozos and the well-meaning friends, you will never ship.

As Guy Kawasaki puts it: “Ship and once you ship, you should listen to your target audience telling you how to fix your product/service or make it better for them.” (Of course this is difficult in core pharma or biotech products where you need years of testing before you can ship any product.)

People are not able to tell you what they want exactly before they have seen, tried, experienced your service. Embrace that truth.

Let the market decide about the use

When the first Mac was launched, Guy Kawasaki, explained, “we thought we knew who should use our product and how they should use it.” But the market reacted in a very different way. Thanks to the Pagemaker application, people decided that the 1st Mac was the right thing for desktop publishing. And as you know, DTP saved Apple.

If you see such a new adoption happening, don’t kill it. Support it. Embrace the new user community, go and talk to them about how you can make your product better suited for the things they want to get done. And maybe even alter your product or extend your product line.

That was my 2nd takeaway from #CWF14.

And maybe one more thing: evangelism, community management etc. really benefits from an offline component as well (have a look at my earlier slideshare presentation on community building).

Do not underestimate the dark side of all that: most businesses underestimate the resources needed for decent community management. Or they look at it too tactical, taking too many shortcuts, and not as a well-supported strategy to put the customer central in your innovation efforts. That is why they loose community members and do not receive adequate feedback, resulting in doing the wrong thing for the market.

Tagged with: , , , , , , , ,
Geplaatst in Agile marketing, Community, Marketing

Takeaway 1 from #CWF14

Creativity World Forum 2014 stage

I was at the Creativity World Forum in Kortrijk on 5&6 November, 2014. My first takeaway from the forum – across the speakers’ line-up – is a shift in discourse. Where the classic approach to innovation is one where you have

  1. Exploration or a fuzzy front-end, “where opportunities are identified and concepts are developed prior to entering the formal product development process” (source: wikipedia).
  2. Development, in which a product and go-to-market strategy are being created.
  3. Exploitation or an entrepreneurship phase with the actual selling of the product/service and in which you see replication: the creation of faithful copies of the product/service in the most efficient manner.

Now that has come to an end.

Creativity World Forum 2014 stage

Great stage at CWF14

Iterations, iterations, iterations

Not that we shouldn’t do those activities anymore. No, in stead of doing them sequentially, we should do them all at the same time, with  interdisciplinary teams and involvement of customers and/or other stakeholders (co-creation and testing). You have to go through iterations of exploration, development and (beta-)release in one short time frame. You can add more quality and detail in every iteration, incorporating feedback from your target groups in each next iteration.

Why 9 out of 10 new products fail

Today 90% of all new product launches fail, said CWF speaker prof. Marion Debruyne, who studied innovation with customers/users for Flanders DC at the Vlerick Business School. They do not meet market expectations. Between idea and product launch customers are often not consulted. An iterative (or: agile) approach helps to make what the market expects and really needs.

Some more figures: 52% of today’s productivity gains in organisations come from connections – how the organisation and its employees are connected internally and externally. 77% of new products in scientific instruments come from users, not companies. 85% of new banking services are user generated.  84% of new companies in children products are started by users. 43% in skiing, snowboarding, skating.

6% of all people modify or adapt products to better suit their needs. If you can tap into those R&D capabilities, you may double, triple or even quadruple your innovation resources. If you don’t tap into those resources, you are actually creating competitors. Most people become entrepreneurs out of frustration that companies are not picking up their ideas to make products better.

Conclusion: become agile and involve your audience

There are 2 truths I want to share as a conclusion:

  1. No business plan has ever survived contact with the target audience.
  2. Nobody can tell upfront what they want exactly.

People need to experience your product/service (demo), and be able to give feedback for you to adapt along the way. That is why you should ship as fast as possible, test and adapt. Become agile, incorporate short iteration cycles in your way of working.

You’d be surprised about people’s creativity in putting your product to use.

 

 

Tagged with: , , , , , ,
Geplaatst in Agile marketing

The marketing plan-as-you-knew-it is dead

The traditional marketing plan is as dead as Tupac, and it won’t come back. Ever. So if you are still writing up intricate plans to impress your boss and colleagues, please stop doing so. You will have probably noticed – that is, if you are also in the game of rolling out your plan – that you never quite realise your plan and that you need to adapt as you are rolling out.

So why do you waste valuable time on brainstorming, thinking things through, writing and the oh so cumbersome approval process? By the time your plan gets approved the market has changed already.

Agile in marketing and communications

I write this now because I just have discovered a new way of looking at all things in marketing and communications. It’s called agility.

Of course we are all agile, we manage multiple projects and priorities and we shift our attention swiftly to the one that needs it most. (or the one that shouts the loudest) But that is not agile. That is chaos.

A colleague of mine, Marielle Roozemond, is a certified agile marketeer and trainer. She invited me to experience one of her training sessions. She defines agile in marketing and communications as “a combination of methods to deliver projects within time and budget, guaranteeing value for your business owner and target audiences..”

The agile methods are further characterised by high involvement from stakeholders and short working cycles to incorporate change and to quickly provide parts of the deliverables that can already be put to use by the business.

The agile principles translated to a marketing context

Translating the principles from the agile manifesto to a marketing and communications context would give something like:

We value:
Responding to change over following a plan
Rapid iterations over Big-Bang campaigns
Testing and data over opinions and conventions
Numerous small experiments over a few large bets
Individuals and interactions over target markets
Collaboration over silos and hierarchy

There is project management side to it, and a creation side. That is something I want to zoom into in my next post.

What do you think? Sounds like larks singing? Or growls like a big bad wolf?

Geplaatst in Agile marketing

Yearly Marketing Survey 2014: Marketing, een feest!

Marketeers mogen in 2014 weer wat optimistischer zijn dan in 2014. Daarmee opende The House of Marketing haar Yearly Marketing Survey (link onderaan). Is het de zachte winter of volgen we als marketeers de curve van het consumentenvertrouwen? In elk geval kregen we enkele leuke resultaten over de marketingpraktijk anno 2014 voorgeschoteld. Hieronder dwalen mijn gedachten daarover.

Big Data, see you later

Een van de leukste stukken uit de YMS2014. Vooral de nuancering die Karolien Van Helden van The House of Marketing erbij gaf. Twee derde van de marketeers zou met de uitdaging van Big Data aan de slag zijn. Wishful thinking volgens Van Helden. Trendgevoelig als de marketeer is, moet hij/zij zeggen met Big Data bezig zijn.  Terwijl de meerderheid er nog niet in slaagt met small insights uit eigen datacaptatie aan de slag te gaan. Alles tracken, ja misschien, de data omzetten in inzichten en daar naar handelen, nog niet. De raad van THoM: focus op de kwaliteit van je data en doe daar iets nuttigs mee. Ze namen me de woorden uit de mond.

Een survey over het gebruik van marketing automation tools onthulde dat slechts 30% van de eigenaars deze tools gebruikt voor wat ze zijn gemaakt (met segmentatie, personalisatie en lead nurturing als voornaamste conversiebevorderende middelen). 70% heeft dus een dure e-mailer gekocht ;). Terwijl de besten van de klas predictive analytics inzetten. Er gaapt dus een groot gat tussen de early adopters en de majority onder de marketeers.

Paid, Owned and Earned Media

De YMS2014 onderzocht in het deel Media vooral de paid media. Het is een leuke barometer. Online media krijgen in België vooralsnog een schamele 6% van de marketingbudgetten. En toch dalen de mediabestedingen met print als grote verliezer. Besluit: marketeers besteden minder en minder aan paid media. Earned media (pr, bloggers, …) blijft min of meer stabiel. Dat betekent dat owned media (eigen website, klantenmagazines etc.) meer aandacht en centen krijgen. Zie ook het blokje over content marketing hieronder. Hangt hier nauw mee samen.

Marketingorganisatie

Netwerken winnen. Netwerken vaste externe partners en losse, op projectbasis, worden door de meeste marketeers als het meest efficient aanzien. Maar nog een flink deel denkt ‘wat we zelf doen, doen we beter’ – of de budgetten voor externe expertise ontbreken. No further comment.

Agility

Vaak betekent marketing agility voor interne businessklanten ‘er gauw iets dringends kunnen tussenpakken’. Dat maakt je helaas niet agile. Als je Messi met een rugzak laat spelen, is hij minder snel en wendbaar.

Nu ik werk bij een bedrijf dat in België al bijna 10 jaar pioniert met agile software development kan ik daaraan toevoegen: agile is de toekomst. Waarom? Omdat de business vaak niet weet wat ze willen van marketing. De outcome (leads, sales) wel, de manier om daar te geraken niet. Dat moet je samen met de businessverantwoordelijken gaandeweg ontdekken. Daarom 3 principes voor elke marketeer: discipline, gestructureerde dialoog en evolutie.

  1. Discipline: plan rigoreus, ga in je werk en je vragen tot op het bot (de insights), ga voor kwaliteit i.p.v. kwantiteit
  2. Dialoog: kick-offs uiteraard maar bouw regelmatige feedbackmomenten in tijdens ontwikkeling van programma’s
  3. Evolutie: je marketingprogramma’s zijn nooit af. Test, stuur bij, test opnieuw tot de kwaliteit goed genoeg is voor een eerste communicatie

Content Marketing

Als content marketeer ben ik natuurlijk blij dat content marketing opnieuw op de agenda staat. Meer dan tweederde van de marketeers wil meer engagement bij hun klanten. Ik vraag me af of ze daarmee echt de bestaande klanten bedoelen. De andere zaken in dit lijstje lijken me logisch.

Enkel bij de volgorde stel ik me vragen. SEO en lead generation zouden in principe meer gelijkwaardig moeten zijn. Vandaag zoekt de klant online en moet je op het moment dat hij zoekt de juiste content kunnen aanbieden in de context waarin hij zich bevindt. Context zowel in de zin van device (lean back/lean forward) als in welke fase van zijn customer journey de klant zich bevindt (exploratie – evaluatie – op aankoopmoment- na de aankoop). Dan lijkt me SEO wat laag te staan.

mostimportantobjectives_contentmarketing_yms2014

Ik merk dat veel bedrijven worstelen met content marketing. Ik geef enkele tips. Puntje 1 en 2 komen overeen met wat THoM adviseert.

  1. Strategy breeds quality: als je goed weet welke doelgroep je wilt bereiken en waar die doelgroep van wakker ligt, dan worden content thema’s, plannen en uitvoeren een stuk makkelijker.
  2. Quality trumps quantity: liever eens per maand kwaliteit bieden dan elke week ‘wolf’ roepen. Je weet wat er de derde keer gebeurt.
  3. Geen epos maar een serie: streef er niet naar een marketing Spielberg te worden, wees liever een marketing HBO. Een klassieke campagne is als een Hollywoodepos, de ideale content marketingmachine is als een soapproductie.

 

Als uitsmijter geeft THoM nog mee: ‘It’s not about storytelling, but about storydoing’. Laten zien wat je bedrijf of je product kan, er niet over zeveren. Denk aan IBM Watson.

Lees meer

Tagged with: , , ,
Geplaatst in Marketing, Uncategorized

Sterven aan uitgestorven ziekte is geen luxeprobleem

Al een tijdje krijg ik recreationeel geen letter op papier. Vanavond maak ik een uitzondering. Want iets vroeger op de avond meldde de nieuwsradio dat in Nederland een kind van 17 was overleden aan de mazelen.

Aan de mazelen! Daar word ik kwaad van. Dat ouders prehistorisch gedrag opdringen aan hun kinderen, tot daar aan toe. Sommigen moeten elk weekend mee op re-enactment. Geen compassie daarmee. Kom in opstand. Maar dat we als maatschappij toelaten dat ouders hun kinderen niet vaccineren, dat maakt mij kwaad. Ik leg uit waarom.

Ik geef u het voorval

Zoon is drie en gaat net naar de kleuterschool. Zus wordt geboren. Twee weken oud ligt ze met RSV-virus twee weken in de kliniek. Kinderarts: “ze zal haar hele jeugd gevoelig blijven aan de luchtwegen”. Enkele weken later: e-mail van de schooldirecteur aan alle ouders: kind op school heeft kinkhoest. Dat blijkt dankzij niet-vaccinerende ouders niet uitgestorven en ook besmettelijk en dodelijk voor nog niet-ingeënte baby’s. En zo hadden we thuis toevallig een exemplaar met verzwakte luchtwegen. Dan speelt een strijdvaardig vadergevoel op.

Het was een Freinetschool. Enkele weken voordien stond een ouder te flyeren aan de schoolpoort. Flyers over homeopathie. Ik dacht: we leggen het voor aan de directeur en we discussiëren met ouders over homeopathie en vaccinaties. Over hoe belangrijk vaccinaties wel zijn. Misschien niet voor jezelf of voor jouw god of new age geloof. Maar dan toch voor de rest van de maatschappij waar je aan deelneemt. Baby’s die je onrechtstreeks vermoordt enzo.

Reactie van de school: dat moet elke ouder zelf maar uitmaken. Gedaan met discussiëren. Niks, geen debat. Nu moet ik die new age tangen met hun verdunde oplossingen hier in de dreadlocks vliegen. Want het is nog altijd niet verwerkt. Zeker al niet op een avond waarop een meisje sterft aan de mazelen. Daar wordt ik razend van.  Verantwoordelijkheid die je moet nemen, geen vrijbuiter spelen, dat ze vaccinaties wettelijk verplicht moeten maken. En dat dat duidelijk mag zijn. Daar wou ik dus over discussiëren.

Luxeverzuim

In plaats daarvan discussiëren we in Vlaanderen over luxeverzuim. (Wel, ik ken nog verzuim, lulkoekverzuim, cf. infra.) In de hele pr-campagne van Pascal Smet heb ik niet één arugment gehoord waarom mensen niet een dagje vroeger met vakantie zouden vertrekken. We weten zelfs niet hoe groot het probleem is (zie discussienota Vlaams Parlement). Ook in de discussienota van Pascal Smet niet 1 zinnige reden gevonden. Ik vroeg het zelfs Raymonda Verdyck op Twitter maar ook zij gaf niet thuis. Het is schoolvakantie natuurlijk, dan is ze wettelijk afwezig.

Er ligt al een heel actieplan, zonder probleem en zonder een zicht op de grootte van het probleem. Beleidshomeopathie dus, want iedereen weet dat op de laatste vrijdag voor de vakantie het leerplan niet meer wordt gemaakt of gekraakt. En de media papegaaien mee.

Als het onderwijs en de onderwijsminister zelf geen goede uitleg weten te geven, dan gaan de mensen zelf veronderstellingen maken: dat de minister zo stevig inzet op luxeverzuim om zijn autoriteit te bewijzen; dat de onderwijsambtenaren het oneerlijk vinden dat iedereen vroeger op vakantie kan vertrekken, behalve zij. Tja, dat is des mensens. Dat wou Smet nu ook weer niet bereiken.

Vaccinatieverzuim

Soit, wat ik eigenlijk aan Pascal Smet wou vragen: Pascal, laat dat luxeverzuim zijn. Praat over vaccinatieverzuim. Dien een wetsvoorstel in. Sensibiliseer. Geef interviews. Sanctioneer. Koppel het met de GAS-boete. Want kinderen die door vaccinatieverzuim sterven aan uitgestorven ziektes, dat is geen luxeprobleem.

Tagged with: , , , ,
Geplaatst in Uncategorized

Can Coca-Cola pay for an Added Sugar Promoting Campaign by Flemish Dieticians?

Can do or can’t do, that is the question. Because it is a fact: EOS Magazine revealed that Coca-Cola is paying for an advertising campaign by the Association of Flemish Nutriction Experts and Dieticians (VBVD) that promotes the intake of added sugars. The campaign is being coordinated by nutrition communications agency Karott. And it smells like the nuclear forum campaign in stealth mode with its ‘true or false’ buttons.

It’s the third blogpost related to ethics in marketing and communications in a short time. I’d never guess that would happen, but it tells something about the profession, I guess.

Here is the advertisement that makes me think twice:

Sugar can play a part in a healthy eating pattern

Headline: Sugar can play a part in a healthy eating pattern

So, apart from the ad’s ugliness, two thoughts:

1. We don’t need added sugar

A year ag0 the book De voedselzandloper (The Food Hourglass) by dr. Chris Verburgh was launched. It’s basic thesis: if you want to grow slimmer and older, change your eating pattern like described in the book. One clear point about sugar in the book is: we don’t need added sugar, there are enough sugars in fruit, vegetables and cereal. Sugar is addictive, dilutes our sense of taste and sticks our cells and blood vessels together (remember that cotton candy sticking on your face?).

Chris Verburgh hit a nerve in Belgium. The food industry reacted. Verburgh was attacked from all sides.

I can’t help relating this sugar campaign to the debate started by Chris Verburgh. People started doubting about the basic ingredients they’d use every day: milk, sugar, patatoes, bread. And they started doubting about the food industry and its habit of adding a little sugar to whatever they can. Just the kind of thing an Issues Communication Manager at a corporation would be monitoring reactively.

2. Coke = Black (as in ‘not see-through’)

One glass of Coke contains 30% of the daily sugar consumption amount advised to men by the WHO and 60% if you are a woman. I guess Coca-Cola is a stakeholder in the debate about sugar. That should allow them to take actions and communicate to its customers and to consumers. The new Coca-Cola Company website (owned media) would be a great platform to start the discussion. That would be the transparency one would expect in 2013.

However, Coca-Cola chose a stealth approach in Belgium by having a third party (rented and paid media) convey a message to the market. That is as transparant as its own black soda product.

While writing I had two thoughts more:

3. Why?

I keep asking, why do they communicate that way?

Maybe for Coke, happiness lies in the consumption of the moment and not in a long and healthy life. But I can’t and refuse to believe they would be that cynical.

Maybe they have used Belgium as a test market again. Let’s test if and how we can change people’s attitudes towards one of our main ingredients by renting a third party to communicate for us.

Or maybe their Issues Communications Manager had followed the health debate started by Chris Verburgh and he was determined to join the industry strike force. But the brand manager would’nt allow him/her to use the Coca-Cola brand name for his initiative. Then the Issues Communications Manager got creative. He hired a specialized agency that could find a trusted third party for hire.

4. Designed to Confuse

I can’t help blaming the agency. Karott states on its website:

Communicating in the sector of health and nutrition leaves no room for improvisation! This exercise requires precision and substantial knowledge. Karott’ has these assets in hand and will gladly put its scientific expertise and know-how at your disposal to help you designing targeted information whoever your audience is.

If I read this, I conclude that the pro-sugar campaign is a deliberate and well-wrought campaign.

In it’s reaction to EOS Magazine, Karott states that the campaign does not contain factual incorrect information. The information is correct. They did not break the law. They did not provide the full picture either, in spite of “its scientific expertise”. Take the headline “sugar can play a part in a healthy eating pattern”. Where do I find out about the conditions of this “can”? Ok, yes, below I get the WHO guidelines for daily consumption. Guidelines that have been established after intense lobbying by the food industry, accourding to EOS Magazine. And even more below I am refered to my local dietician. The carrot for the Dieticians Association to say yes to this partnership.

The Association of Flemish Nutriction Experts and Dieticians (VBVD) may lose credibility through this campaign. First reason: in many people’s world view they are the ones saying you should avoid sugar and candy and milky chocolate. I believe they actually do. If I would be a dietician I would ask some questions. If my association does such a big and costly effort, is that campaign really the most impactful message to get people in my store? Second reason: VBVD is now exposed as an organisation that can be bought by a corporate advertisers.

My professional appreciation of the campaign says it is designed to confuse. There are numerous examples in marketing literature that state that for example anti-smoking campaigns that focus on rational arguments for quitting in fact do have an adverse effect (I found them in Made to Stick by Chip and Dan Heath). And we get a lot of rational arguments in the sugar ad. Would those findings be part of the scientific expertise of Karott’ too?

5. What would a 2013 soda pop start up do?

Wouldn’t it be great if Coca-Cola (or even better the soda drinks industry) would announce a gradual reduction of the amount of sugar in its products? If they would commit themselves to reduce the amount of sugar by 2% each month, they would eliminate sugar from their product in about 4 years without the consumer even tasting it. That is a challenge. You will fear losing the market share you got now. But it would be the right thing to do.

My take for Coke: can’t do! Please stop stealth bombing us with “issue communications” and take responsibility. Put your effort where it counts: change your product. It will be difficult. The first step in the right direction will take you where consumers want you to be: as a part of their long and happy life. You’ll be admired in stead of blamed.

6. Links for further reading

 

UPDATE:

Ad I found in newspaper De Standaard on April 20, 2013:

In short: “Innovation, information and excercise can help fight obesitas. Coca-Cola wants to play a part in a healthy society but we all have our responsibilities.” What is going to change now? Nothing I guess…

cocacola_ad_destandaard_20130420

Geplaatst in Uncategorized

Uitgestelde koffie en ethiek

“Ik moet ook werken voor mijn koffie”. Dat antwoordde een niet nader genoemde kleine zelfstandige met personeel op het verhaal van Uitgestelde Koffie dat ik op Facebook deelde. En daarna volgde een link over de documenten die onze luchtmacht naar de vakantieverblijven van Koning Albert II moet vliegen. Ik geef toe: ik heb die discussie opgegeven. With love from Colombia

Een ander vlammend opiniestuk van Bert D’hondt van Welzijnszorg noemde  in De Standaard Uitgestelde Koffie een initiatief van yuppies en belastingontduikers.  Dat laatste was er ver over, maar soit. Belastingen betalen en herverdelen, daar moet de maatschappij op inzetten. Ook, denk ik dan en: hé dat doen we al.

De kritiek was niet min. Niettemin blijf ik Uitgestelde Koffie een sterk idee vinden. Ik geloof er vooral in om volgende drie redenen.

1. We importeren een gebruik

Het sterkste punt van het verhaal vind ik dat het gaat om een gebruik uit Napels. Daar bestellen mensen uitgestelde koffies en halen armen ze later op. My take: als mensen het ergens al doen, waarom dan niet bij ons? In Napels werkt het. Men kende het in de crisis na WOII en in 2008 bij de financiële crisis laaide het gebruik van de caffè sospeso weer op, o.m. op aangeven van schrijver Luciano De Crescenzo. Het gebruik waaide over naar tal van andere landen. Dan lijkt het me de moeite om het hier ook te proberen. Het is bovendien een systeem met bijzonder weinig overhead.

2. Het gaat over geven (en nemen)

Zeg eens eerlijk, waarom geef jij cadeau’s? Waarom neem jij af en toe een bos bloemen voor je vrouw/lief meer naar huis? Om de ander gelukkig te maken, natuurlijk. Maar enkel daarvoor? Ik geloof het niet. Je geeft omdat je daar zelf ook plezier aan beleeft. Zo geef je ook uitgestelde koffies. Omdat je weet dat je een mens die het anders niet kan betalen eventjes gelukkig maakt.

Als Bert D’hondt eerlijk is met zichzelf dan geeft hij toe dat hij bij Welzijnszorg werkt omdat hem dat voldoening schenkt. (Terzijde hoop ik dat iedereen voldoening uit zijn/haar werk mag halen.) Maar Bert werkt dus voor zichzelf, voor zijn eigenste gevoel, bij Welzijnszorg. Dat is geven en nemen. En mooi toch!? Je zoekt toch ook geen egoïstische motieven achter de Bill&Melinda Gates Foundation?

(Ondertussen wijst onderzoek uit dat mensen veel vrijgeviger zijn dan wat de theorieën over de homo economicus doen vermoeden. Vooral wanneer ze nieuwe mensen leren kennen waarmee ze nog in contact zullen komen. Ook dat is geven om de relatie te smeren en daar later de vruchten van te plukken. Verkeerd? Zolang het werkt voor beide partijen niet, toch?)

3. Het is geen politiek: niet hardvochtig maar barmhartig

Politiek dat zijn regels, wetten, uitvoeringsbesluiten, controle, straffen … Dingen waarmee je activiteiten in de maatschappij wil indijken om ze in juiste banen te leiden. En last but not least: het hardvochtig bestrijden van andere politici met andere gedachten.

Uitgestelde koffie zal ook wel enkele regels nodig hebben, maar die zijn van een andere orde. Namelijk a-politiek. Uitgestelde koffie is geen neo-liberaal clubje dat een meritocratisch wereldbeeld verdedigt. Het is ook geen neo-maoïstisch clubje dat gratis koffie wilt institutionaliseren. Wat dan wel? Voor zij die de Bijbel nog kennen: uitgestelde koffie  is een beetje de barmhartige Samaritaan. Iemand die dorstigen laaft, hongerigen voedt en naakten kleedt.

Voor alle toogfilosofen verwijs ik naar het werk van Emmanuel Levinas. Kortgezegd zei die: het gelaat van de Ander doet een beroep op jouw verantwoordelijkheid. Om iets te doen. Beginnen met een beetje barmhartigheid kan geen kwaad.

En daarmee mag het cynisme stoppen. Trakteer eens iemand een pint. Trakteer eens een arme een koffie. Eens je de smaak te pakken hebt, ga je naar het volgende level.

Links – kom meer te weten over:

Tagged with: , , ,
Geplaatst in Uncategorized

Marketing Paasboodschap

Marketing is dood. Wat gaat er van het beroep verrijzen? Op basis van The Yearly Marketing Suvey 2013 van The House of Marketing (THOM) en STIMA blik ik vooruit. Ik deed dat al eens op basis van mijn buikgevoel (hier dus). Nu dus ook op basis van echt onderzoek. Ik maakte de presentatie van de resultaten mee, las het bijbehorende materiaal en deel het brood met u. Eerst de diagnose en daarna do’s en don’ts.

YMS_THOM

Diagnose

  • Pessisme alom ivm slinkende resources
  • Mensen zijn de marketing overload grondig beu
  • Marketeers kunnen nog meer intern linken om strategische meerwaarde te creëren (innovatie)
  • Customer Journey is niet genoeg gekend en daardoor lopen marketeers vaak de feiten achterna
  • Massamedia – TV vooral – remonteert. Blijkt nodig voor snelle awareness

Stop nu eens met:

  • Brand/Line extensions. Laat die voor bij de kapper.
  • Mensen te spammen en bvb. e-mail als een massamedium te gebruiken.
  • Klantenkaarten en cadeautjes bij aankopen. Dat zijn commodities waarmee je merk zich niet meer onderscheidt.
  • Klanten te bevragen over hun behoeftes. Klanten kunnen het probleem helpen definiëren maar nooit de oplossing bieden.
  • (update – aanvulling THOM) Social Media als de nieuwe heilige graal te zien. Voel je niet verplicht, relativeer en breng hun belang tot de juiste proporties.

Doe vooral meer van dit:

  • Focus. Simplifieer het leven van uw klant en vooruit met de geit. Besteed relevantie van je product niet uit aan een bureau.
  • Meet alles. Analyseer tijdens. Beslis op basis van cijfers van deelacties over het vervolg van de acties in een campagne.
  • Gebruik data om je communicatie relevant te maken voor de mensen in je doelgroep.
  • Durf al eens een nieuw idee of een nieuw business model te proberen.
  • Praat met interne afdelingen over hoe zij (kunnen) bijdragen tot je merk. Integreer.
  • Integreer informatie vanuit verschillende kanalen in één CRM.
  • Beperk je rapportering tot directiegevoelige cijfers.
  • Toon je creativiteit en empathie met de klant maar blijf nederig. Dat verwacht je CEO.

Ik hoop dat eer de haan 3x heeft gekraaid niemand van u dit zal hebben verraden voor 30 zilverlingen.

Meer info:

Tagged with: ,
Geplaatst in Marketing

De moddercatch van Amélie O. met Sofie Valkiers

U was gewild of ongewild getuige van het mo(d)de(r)gevecht tussen Amelie O. van het magazine Elle België en Sofie Valkiers van de modeblog Fashionata. Een vlammende column van Amélie O. zat Valkiers op de huid. Daarna berichtten de traditionele media (De Standaard) en tal van online media over de uitval, de reactie en de reactie op de reactie. Modeminnend Vlaanderen splitste daarna in #teamsofie en #teamamelie, met hashtags en al. Jaja, mode maakt veel gevoelens los: beluister de analyse van Stijn Van de Voorde op Stubru.

Amélie O. Sofie Valkiers moddercatchen over mode

Maar wat zit er onder de modder? Dat vroeg ik mij af – om heel andere redenen dan @pietel overigens. (Die vindt dat je vrouwen die looks verkopen ook op hun looks mag beoordelen. Terwijl het om kleding verkopen gaat, niet om wat we fantaseren dat er onder de kleren zit.) Ik kruip niet snel in de pen – dankzij @guidoooh – enkel wanneer ik iets te zeggen heb. Zoals nu. Dan probeer ik niet op de oppervlakte te blijven en wat dieper te snorkelen. Blijf gerust ademen, dan vang je vast wat.

De machtsverhoudingen tussen media, creatoren en mediagebruikers zijn de laatste 10 jaar aan het verglijden.

  1. Mediagebruikers worden creatoren, ze hebben alle middelen om zelf inhoud te creëren. Blogplatformen bvb, je vindt die ook voor fotografen, videografen etc.
  2. Filterfunctie verschuift. Media worden gepasseerd als gatekeeper van kwaliteitsinhoud voor de mediagebruiker. Die kan immers zijn/haar favoriete journalist of blogger rechtstreeks ‘volgen’. En nieuwe creatoren hoeven niet meer door de sector worden gelegitimeerd: ze kunnen zelf een publiek opbouwen. Gevolg: overaanbod van creatoren van content die de middenman omspelen en hengelen naar uw aandacht, met catchy koppen bvb. Nieuws filteren moet je voortaan zelf doen.
  3. Nieuwswaarde verschuift. Online media (en radio ook trouwens) brengen nieuws sneller dan magazines en kranten. De functie van printmedia verschuiven daardoor van snelle nieuwskoerier naar… ja, wie zal het zeggen? Persoonlijk denk ik aan toegevoegde waarde door ontdekking, verdieping en het ‘plaatsen’ van feiten in een ruimere context. Je kan relevante rollen bedenken in functie van de doelgroep van het medium.

Daar zit een deel van de verklaring voor de frustratie van Amélie O. Zij moest eerst langs de poortwachters geraken. Zij moest zich eerst bewijzen. Dat jobinterview landen. Passie tonen. De modesector kennen en op de voet volgen. Goed en kritisch schrijven. Lobbyen bij de hoofdredactrice voor interessante opdrachten.  Terwijl Sofie Valkiers een Drupalleke opzet en daar outfitfoto’s genomen met haar smartphone op post. (Terzijde: wie loopt er eigenlijk altijd aan haar zijde om de foto’s te nemen?). Je kan Amélie’s gevoel begrijpen wanneer zij als kritische journaliste van achter de enthousiaste blogster de modeshow moet volgen. Het gevoel dat wel meer mensen op een concert kennen: “waarom staat die lange altijd vlak voor mij? Ik wed dat hij zelfs geen echte fan is.”

Gladder wordt het ijs wanneer het gaat om ‘zich laten omkopen‘. Redactionele onafhankelijkheid. Dat wil de mediagebruiker graag. Dat wil vooral zeggen dat de marketing- en salesjongens de redactionele agenda niet beïnvloeden. Het is al erg genoeg dat ze meer en meer ruimte innemen met hun advertenties. Serieuze journalisten, vakmensen, hebben daar een allergie aan. En terecht. Cowboys en cowgirls leren bij of belanden naast de ploeg bij de professionele jongens. Maar… wie waakt er over het beroepsethos bij de bloggers? Zelfregulering in de sector opper je? Vraag maar aan Horeca Vlaanderen waar dat eindigt.

Waar rook is, is vuur. Ik werk aan de bedrijfskant. Verhalen als ‘wij moeten autojournalisten uitnodigen naar een circuit in Zuid-Europa om met Porsches te racen, of ze schrijven niet over onze uitlaten, velgen of spoilers’ doen daar de ronde. Het is een wankel evenwicht, je schaatst op smalle ijzers. Neem mijn fictief voorbeeld: zo’n snoepreis met een dagje racen, is dat omkopen? Of is dat omdat je op dat ogenblik enkel in Italië of Spanje droge testbanen vindt? We weten dat je journalisten voor de long leads maanden op voorhand moet contacteren. Mede door de schaarste aan media en het overaanbod aan nieuws – of wat wij bedrijven als nieuws presenteren.

De rook is niet wit of zwart maar grijs. Bedrijven willen geen omkoopreputatie. Maar het is ook publiek geheim dat je in sommige magazines best ook adverteert, wil je redactionele aandacht voor je producten. Hoe ga je daar mee om?

Ik zie een langetermijnoplossing. Wat als beroepsbloggers ook lid zouden (mogen) worden van de journalistenbond en met dezelfde arbeidsethiek (feiten dubbelchecken bvb) hun ding zouden doen? Ja!, roepen de idealisten onder u. Kweenie, denken de pragmatici. Want zoiets is sneller getikt dan gedaan.

We mogen ons daar serieuze vragen bij stellen. Serieus als in ‘hoe zit dat business model hier in elkaar’. Want bloggen kan je doen als hobby/uit passie, om leads te genereren voor je consulting business of om er geld aan te verdienen (via advertenties, via betaalde abonnementen of betaald schrijven in opdracht van een derde). Vaak start het uit passie maar dan? Dan kan je nog geen brood kopen. Als Amélie O. geen advertenties en geen betalende abonnementen op Fashionata ontdekt, welke conclusie kan ze dan trekken?

Overigens verglijden modebladen ook naar blogs op papier. Thomas Baekdal heeft in zijn e-book The Shift een prachtige inhoudsanalyse gemaakt van magazine Vogue. Rood zijn de advertenties, grijs de infopagina’s over het magazine zelf (inhoudspagina’s, colofon etc.), groen zijn de inhoudelijke artikels, blauw zijn de fotopagina’s. Oordeel zelf:

From: Baekdal - The Shift

Uit: The Shift van Thomas Baekdal

Vind je dat straf of had je het verwacht? Het business model komt er hier mooi uit: advertenties betalen de inhoud en de druk. De bulk van de inhoud zijn bovendien goedkoop te produceren fotopagina’s. Wat Amélie O. Sofie Valkiers verwijt. Amélie O. kan daar natuurlijk niets aan doen, dat de advertentie-inkomsten dalen en ze het met minder collega’s moet doen.

Volgens mij zit daar de echte adder, in de modderpoel die eens een mooie groene grasvlakte was.

Wat denk jij?

Geplaatst in Media, Uncategorized

10 Community Building Tips

Presentation I gave at the Kluwer Somex Day. It sums up 10 tips and examples that will help you build a community in or around your company, brand or product. Inspired by Brains on Fire, Martin Lindstrom and my experience at Flanders DC.

Feel free to share and comment. Love to discuss with you guys.

Samenvatting:

  • Tip 1:Probeer geen passie te creëren maar zoek mensen die al gepassioneerd zijn.
  • Tip 2: Zoek naar de fans die veel lawaai maken
  • Tip 3: Het begint met de eerste conversatie
  • Tip 4: Bouw drempels
  • Tip 5: Live it. On&Offline
  • Tip 6: Boek resultaat. Kleine mijlpalen. Meet ze. Communiceer ze.
  • Tip 7: Inspireer. Maak de leiders van je community sterker met kennis en know-how
  • Tip 8: zorg voor een sterke, herkenbare visuele identiteit
  • Tip 8b: Beloon kennisinspanningen met badges.
  • Tip 9: Behandel de ledenvan je community als rocksterren.Word fan van je fans.
  • Tip 10: Het effect van co-creatie en seeding. Langer onder de publieke radar = snellere adoptie wanneer je publiek gaat
Geplaatst in Community